Bernd & Hilla Becher
(1931, Siegen – 2007, Düsseldorf)
(1934, Potsdam doğumlu. Düsseldorf’ta yaşıyor ve çalışıyor.)
Bernd ve Hilla Becher, tek tip sanayi yapılarının farklı siyah-beyaz fotoğraf örneklerini gruplar halinde sunan tipolojileriyle tanınırlar. Becher’ler birlikte çalışmaya 1959 yılında başladılar. Büyük maden ocakları ile çelik fabrikalarına gittiler; 1970’li yıllarda Batı Avrupa’da tüm ağır sanayi tesisleri birer birer kapatılırken, sona yaklaşan bu endüstriyel mimariyi sistematik bir biçimde fotoğrafladılar. Her bir fotoğrafları, yapıların aynı titizlikle çekilmiş cephe görüntülerini aktarır; bu da onlara, diyagramlara özgü bir sadelik kazandırır. Ayrıntılardaki yoğunluk ise, izleyiciye ansiklopedik bir zenginlik sunar. Becher çifti, çekim yaptıkları her sanayi bölgesinde, tüm tesisin peyzajını da fotoğraflayarak yapıları hem bağlamlarına yerleştirmiş hem de birbirleriyle nasıl ilişkilendiklerini göstermişlerdir. Çiftin bu yaklaşımlarını harmanladıkları da olmuştur; örneğin, farklı maden eritme ocaklarının çoğunlukla benzer fotoğraflarını tek bir panelde, farklı noktalardan çekilmiş bir-iki fotoğrafla birlikte sunarak izleyiciyi daha yakından bakmaya sevk etmişlerdir. Benzer yapıların fotoğraflarını bölmeli sistemde gruplayarak, bu yapıların belli bir kategori ya da “tipoloji” teşkil ettiği fikrini yerleştirmeyi ve her tipolojinin altında bulunan varyasyonların genişliğini göstermeyi amaçlamışlardır. Becher çiftinin fotoğrafları, bugün mecra olarak fotoğrafı kullanan sonraki nesil sanatçıları; özellikle de Kunstakademie Düsseldorf’ta Bernd Becher’den eğitim almış Andreas Gursky, Candida Höfer, Thomas Ruff ve Thomas Struth’u etkilemiştir.
(1934, Potsdam doğumlu. Düsseldorf’ta yaşıyor ve çalışıyor.)
Bernd ve Hilla Becher, tek tip sanayi yapılarının farklı siyah-beyaz fotoğraf örneklerini gruplar halinde sunan tipolojileriyle tanınırlar. Becher’ler birlikte çalışmaya 1959 yılında başladılar. Büyük maden ocakları ile çelik fabrikalarına gittiler; 1970’li yıllarda Batı Avrupa’da tüm ağır sanayi tesisleri birer birer kapatılırken, sona yaklaşan bu endüstriyel mimariyi sistematik bir biçimde fotoğrafladılar. Her bir fotoğrafları, yapıların aynı titizlikle çekilmiş cephe görüntülerini aktarır; bu da onlara, diyagramlara özgü bir sadelik kazandırır. Ayrıntılardaki yoğunluk ise, izleyiciye ansiklopedik bir zenginlik sunar. Becher çifti, çekim yaptıkları her sanayi bölgesinde, tüm tesisin peyzajını da fotoğraflayarak yapıları hem bağlamlarına yerleştirmiş hem de birbirleriyle nasıl ilişkilendiklerini göstermişlerdir. Çiftin bu yaklaşımlarını harmanladıkları da olmuştur; örneğin, farklı maden eritme ocaklarının çoğunlukla benzer fotoğraflarını tek bir panelde, farklı noktalardan çekilmiş bir-iki fotoğrafla birlikte sunarak izleyiciyi daha yakından bakmaya sevk etmişlerdir. Benzer yapıların fotoğraflarını bölmeli sistemde gruplayarak, bu yapıların belli bir kategori ya da “tipoloji” teşkil ettiği fikrini yerleştirmeyi ve her tipolojinin altında bulunan varyasyonların genişliğini göstermeyi amaçlamışlardır. Becher çiftinin fotoğrafları, bugün mecra olarak fotoğrafı kullanan sonraki nesil sanatçıları; özellikle de Kunstakademie Düsseldorf’ta Bernd Becher’den eğitim almış Andreas Gursky, Candida Höfer, Thomas Ruff ve Thomas Struth’u etkilemiştir.
