L'Inter­nationale
Koleksiyo­nundan İşler

Salt Ulus

27 Şubat – 6 Nisan 2014

Sergiden görüntü Sergiden görüntü
Fotoğraf: Cemil Batur Gökçeer
Sergiden görüntü
Fotoğraf: Cemil Batur Gökçeer
Avrupa müzeler ağı L’Internationale’nin koleksiyonundan beş önemli işi içeren sergi, Türkiye’deki yönetim yapıları ve artan toplumsal hareketlerin yanı sıra, kamusal mekân ve beden politikası tartışmalarıyla ilişki kuruyor. Yerel hikâyelerin farklı coğrafyalardan seçilen işlerle okunabilmesini amaçlıyor.

Sergide, L’Internationale üyesi Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen (M HKA/Belçika), Van Abbemuseum (VAM/Hollanda), Museu d’art Contemporani de Barcelona (MACBA/İspanya), Museo nacional centro de arte Reina Sofía (MNCARS/İspanya) ve Moderna Galerija (MG/Slovenya) koleksiyonlarından birer iş yer alıyor.

Good Boy, Bad Boy (1985)
Bruce Nauman
İngilizce


Nauman’ın video enstalasyonu, iki profesyonel oyuncunun, iki ayrı ekranda, varoluşa dair aynı 100 cümleyi ardışık beş icrayla tekrar etmesinden oluşur. Oyuncular, son derece duygusal okumalardan en renksiz yorumlara kadar her tekrarda telaffuzlarını değiştirirler. Cümlelerin şematik ritimleri, konuşma egzersizleri veya okul ezberleri kadar, dikte ve beyin yıkamayı da çağrıştırır.

Waiting for Tear Gas [Biber Gazını Beklerken]
white globe to black [beyaz dünyadan siyaha]
(1999-2000)
Allan Sekula


Sekula’nın Seattle’daki Dünya Ticaret Örgütü protestolarında çektiği fotoğraflardan oluşan iş, medyada yayımlanan basmakalıp protesto görsellerinin aksine küresel aktivizmi çok yönlü bir şekilde yansıtır.

Political Advertisement VIII: 1952-2012 (2012)
Antoni Muntadas ve Marshall Reese
İngilizce


Film, Eisenhower’ın 1956’daki kampanyasından Obama’nın 2012’deki kampanyasına, son yarım asırda Amerikan televizyonlarında yayımlanmış çeşitli seçim kampanyalarını eleştirel olmayan bir kurguyla bir araya getirir. Farklı örneklerle bu kampanyaların nasıl birer pazarlama aracı olarak kullanıldığına ve yıllar içerisinde artan manipülasyon tekniklerine dikkati çeker.

Rhythm 0 (1974)
Marina Abramović


Sanatçı, 1974’teki performansında, üstünde acı ve zevk çağrışımlarına sahip 72 nesnenin bulunduğu bir masanın önünde altı saat boyunca tamamen pasif bir şekilde durdu. Bu süre içerisinde yemek yedirildi, bedeninde kesikler açıldı, suyla ıslatıldı, hatta masadaki silahı boynuna doğrultması istendi. Bu duygusal iş, Abramović’in inancını, konsantrasyonunu ve azmini test ederken normalde pasif olan sanat izleyicisinin yüzeyin altında saklı, hem destekçi hem de kindar doğasını ortaya çıkardı.

VB 25 (1996)
Vanessa Beecroft


1996’da, Van Abbemuseum’da düzenlenen ID sergisinin açılışından hemen önce kaydedilen bu performansta, beyaz iç çamaşırı, siyah peruk, lacivert kazak, kırmızı oje ve takma kirpikler ile benzer hâle getirilen yedi genç kadın, boş bir mekânda birbirlerinden bağımsız olarak hareket eder. Düzensiz bir biçimde tekrar eden hareketleri yaparken çevreleri ve birbirleriyle hiçbir iletişim kurmazlar. Özdeş görüntüleri ve tepkisizlikleri, gerçeklikten uzak bir durumu yansıtır: Beecroft, “canlı heykel”leriyle ideal güzellik olgusunu sorgular.
PAYLAŞ
TAKVİME EKLE