Gerrit van Bakel
(1943, Ijsselsteijn, Brabant – 1984, Deurne, Brabant)
Gerrit van Bakel, 1960’lı yıllar itibariyle gitgide artan bir şekilde, içinde yaşadığımız dünyanın ve kendi yakın çevremizin temel ihtiyaçlar ve çok basit ilkelere göre sil baştan tasarlanması gerektiğine kanaat getirdi. 1966-1972 yıllarında yaşam alanları üzerine fikirler geliştirdi ve mobilya tasarladı. Hayata geçirdiği tasarımları çoğunlukla iki ana türle sınırlıydı: Çocuk oyuncakları ve mobilya. Sonrasında ise, kinetik prensiplerden farklı şekillerde yararlanan makineler üretmeye başladı. Van Bakel’in işleri, teknoloji ve tarihi ile malzeme ve fiziksel olguların belirli özelliklerine ilişkin kişisel görüşlerinden temel alır. “Makineleri” materyal ürünleri üretmez, ama merak ve hayal gücünü teşvik eder.
Sanatçının, ana temaları hareket, enerji, zaman ve ısı olan işlerinin pek çoğu, ileri teknolojiye yönelik esaslı bir eleştiri niteliğindedir. Örneğin 1980 tarihli Utah-machine (Behorend bij de Utah-Tarim connectie) [Utah makinesi (Utah-Tarim bağlantısı adlı işin parçası)], karada dünya hız rekorunu kırmış olan Blue Flame adlı rokete meydan okur. Bu roket, Utah’ın tuz düzlüklerinde neredeyse saatte 1015 kilometre hıza ulaşmıştır. Van Bakel’in “güneşle çalışan” makinesi ise, bir çift destekleyici çubukla tutturulmuş, hareket halindeki bir tekerlekten ötesi değildir. Bu makinenin bir benzeri ve çok daha büyüğü olan 1982 yapımı Tarim machine’in [Tarim makinesi], Tibet’te 1100 kilometre genişliğindeki Tarım Havzası’nı geçmesi planlanmıştır. Van Bakel, bu iki işe Utah-Tarim connectie [Utah-Tarim bağlantısı] şeklinde ortak bir ad vermiştir. Teorik olarak van Bakel’in makinesi, Blue Flame’in ortalama bir saatte geçebileceği Tarım Havzası’nı 30 milyon yılda ancak katedebilirdi.
Gerrit van Bakel, 1960’lı yıllar itibariyle gitgide artan bir şekilde, içinde yaşadığımız dünyanın ve kendi yakın çevremizin temel ihtiyaçlar ve çok basit ilkelere göre sil baştan tasarlanması gerektiğine kanaat getirdi. 1966-1972 yıllarında yaşam alanları üzerine fikirler geliştirdi ve mobilya tasarladı. Hayata geçirdiği tasarımları çoğunlukla iki ana türle sınırlıydı: Çocuk oyuncakları ve mobilya. Sonrasında ise, kinetik prensiplerden farklı şekillerde yararlanan makineler üretmeye başladı. Van Bakel’in işleri, teknoloji ve tarihi ile malzeme ve fiziksel olguların belirli özelliklerine ilişkin kişisel görüşlerinden temel alır. “Makineleri” materyal ürünleri üretmez, ama merak ve hayal gücünü teşvik eder.
Sanatçının, ana temaları hareket, enerji, zaman ve ısı olan işlerinin pek çoğu, ileri teknolojiye yönelik esaslı bir eleştiri niteliğindedir. Örneğin 1980 tarihli Utah-machine (Behorend bij de Utah-Tarim connectie) [Utah makinesi (Utah-Tarim bağlantısı adlı işin parçası)], karada dünya hız rekorunu kırmış olan Blue Flame adlı rokete meydan okur. Bu roket, Utah’ın tuz düzlüklerinde neredeyse saatte 1015 kilometre hıza ulaşmıştır. Van Bakel’in “güneşle çalışan” makinesi ise, bir çift destekleyici çubukla tutturulmuş, hareket halindeki bir tekerlekten ötesi değildir. Bu makinenin bir benzeri ve çok daha büyüğü olan 1982 yapımı Tarim machine’in [Tarim makinesi], Tibet’te 1100 kilometre genişliğindeki Tarım Havzası’nı geçmesi planlanmıştır. Van Bakel, bu iki işe Utah-Tarim connectie [Utah-Tarim bağlantısı] şeklinde ortak bir ad vermiştir. Teorik olarak van Bakel’in makinesi, Blue Flame’in ortalama bir saatte geçebileceği Tarım Havzası’nı 30 milyon yılda ancak katedebilirdi.
