Ayşe Erkmen
(1949, İstanbul doğumlu. Berlin ve İstanbul’da yaşıyor ve çalışıyor.)
“Mekânla çalışırken, dışarıdan bir şey getirmeden hâlihazırda orada bulunanla yaratmayı seviyorum.” Ayşe Erkmen (2008)
Ayşe Ermen’in işleri, mekân ve konumdan bağımsız anıtsal nesneler ile alışılmış klasik heykel kategorilerinin bir eleştirisidir. Erkmen genellikle mevcut mekânsal, mimari, kurumsal, toplumsal koşul ve bağlamları geçici bir süreliğine dönüştüren işler üretir. Bunlar hem oyunsu hem de durumu savunmasız kılan konumlarına özgü yer değiştirmeler, yeniden konumlandırmalar ve engellemeler olabilir. Erkmen’in sanatsal önerileri son derecede titizdir ve sonuçlarıyla ilişkileri önemli değildir. Tamamlanmış iş, minimal ve neredeyse fark edilemez bir müdahale olabileceği gibi, dünyanın farklı bölgelerinden üç gemiyi mürettebatlarıyla birlikte bir Batı Avrupa nehrine taşımak kadar karmaşık bir projeden oluşabilir.
Uyumlu Çizgiler, ilk olarak, Erkmen’in heykel eğitimi aldığı Mimar Sinan Üniversitesi’nde 1985 yılında düzenlenen 5. Sanatta Yeni Eğilimler Sergisi için üretildi. Sergi mekânı ve tefrişatını çok iyi bilen Erkmen, kendi başlarına tuhaf, ne olduğu belirsiz modern heykeller gibi görünen son derece basit, yeşil metal nesneler yaptı. Bu nesneler temelde, köşe ve basamaklar gibi ayrıntılara dikkat çekerek izleyicinin mekâna ilişkin farkındalığını artırdı. İlk bakışta gösterişsiz ve aynı zamanda net şekilde görülebilir olan bu çizgiler, yalnızca mekânla değil, işlerle de iç içe geçti. Uyumlu Çizgiler, bu sergide ise, SALT Beyoğlu’ndaki sergi alanlarının mimarisi ve dolaşım düzenleriyle uyumlanır.
“Mekânla çalışırken, dışarıdan bir şey getirmeden hâlihazırda orada bulunanla yaratmayı seviyorum.” Ayşe Erkmen (2008)
Ayşe Ermen’in işleri, mekân ve konumdan bağımsız anıtsal nesneler ile alışılmış klasik heykel kategorilerinin bir eleştirisidir. Erkmen genellikle mevcut mekânsal, mimari, kurumsal, toplumsal koşul ve bağlamları geçici bir süreliğine dönüştüren işler üretir. Bunlar hem oyunsu hem de durumu savunmasız kılan konumlarına özgü yer değiştirmeler, yeniden konumlandırmalar ve engellemeler olabilir. Erkmen’in sanatsal önerileri son derecede titizdir ve sonuçlarıyla ilişkileri önemli değildir. Tamamlanmış iş, minimal ve neredeyse fark edilemez bir müdahale olabileceği gibi, dünyanın farklı bölgelerinden üç gemiyi mürettebatlarıyla birlikte bir Batı Avrupa nehrine taşımak kadar karmaşık bir projeden oluşabilir.
Uyumlu Çizgiler, ilk olarak, Erkmen’in heykel eğitimi aldığı Mimar Sinan Üniversitesi’nde 1985 yılında düzenlenen 5. Sanatta Yeni Eğilimler Sergisi için üretildi. Sergi mekânı ve tefrişatını çok iyi bilen Erkmen, kendi başlarına tuhaf, ne olduğu belirsiz modern heykeller gibi görünen son derece basit, yeşil metal nesneler yaptı. Bu nesneler temelde, köşe ve basamaklar gibi ayrıntılara dikkat çekerek izleyicinin mekâna ilişkin farkındalığını artırdı. İlk bakışta gösterişsiz ve aynı zamanda net şekilde görülebilir olan bu çizgiler, yalnızca mekânla değil, işlerle de iç içe geçti. Uyumlu Çizgiler, bu sergide ise, SALT Beyoğlu’ndaki sergi alanlarının mimarisi ve dolaşım düzenleriyle uyumlanır.
