Good Boy, Bad Boy
Bruce Nauman

SALT Galata, Kat 1

Bruce Nauman
Good Boy, Bad Boy (1985)
2 kanallı video
İngilizce; altyazısız
1. ekran (erkek): 60’ (tekrarlı)
2. ekran (kadın): 52’ (tekrarlı)

Bruce Nauman’ın 12 yıllık bir aradan sonra yaptığı ilk videodur. Enstalasyonda iki profesyonel oyuncu, iki ayrı ekranda aynı 100 cümleyi ardışık beş icrayla tekrar eder. Oyuncular, son derece duygusal okumalardan en renksiz yorumlara kadar her tekrarda telaffuzlarını değiştirirler. “Ben-sen-biz” (NEFRET EDİYORUM, NEFRET EDİYORSUN, NEFRET EDİYORUZ) genellikle “bu” ile sürer: BU NEFRETTİR. Her ne kadar “bu” ile başlayan cümle, önceki üç cümlenin bir açıklaması gibi görünse de, bazen tümüyle manasızlaşabilir.

Nauman, bu enstalasyonda sözcüklerin “dokunulmazlığını” araştırır; sözcükler genelde birden fazla anlam içerir. Örneğin “acı” sözcüğünü ele alırsak, her insanın acıyla olan deneyimi farklıdır. Bu sözcük, genel anlamda, kişiye özgü duygu ve duyumları tarif edemez. Sözcüklerin anlamı gitgide gücünü kaybeder ve bu, deneyimin yalıtılmasına yol açabilir. Nauman, filozof Ludwig Wittgenstein’ın, “dilin tanımladığı bir fikir birliği yoktur” iddiasına atıfta bulunur. Dilin üzerine kurulduğu bir uzlaşı olduğu anlayışı yanlıştır. Wittgenstein, dilin esasını, dolayısıyla dile olan inancımızı sorgular. Nauman ise, dili sadece bir mesele olarak sorgulamakla kalmayıp dil ve deneyimi bir araya getirmeye çalışır.

Oyuncuların konuşma temposu ve videoların farklı uzunlukta olmasından dolayı sözcük akışları sürekli değişir. Cümlelerin içeriği özünde varoluşa dairdir. Cinsellik, ölüm, çalışma gibi basit faaliyetler samimi olabilir ama kişiye özel değildir. Cümlelerin şematik ritimleri, konuşma egzersizleri veya okul ezberleri kadar dikte ve beyin yıkamayı da çağrıştırabilir.

Kaynak: Good Boy, Bad Boy hakkında M HKA web sitesinde yer alan metinden uyarlanmıştır.


Bruce Nauman (d. 1941), 1960’ların ortalarından itibaren heykel, video ve performans sanatı alanlarında üretim yaptı. Nauman, Marcel Duchamp’ın fikirleri temelinde, stüdyoda gerçekleşen her şeyin “sanat” olarak addedilebileceğine inanır. Bu doğrultuda, tekrarlı hareketlere dayalı bir kısa film ve video serisi üretir. Sonraki dönem işlerinde kapsam genişlese de, Nauman, sanatsal yaratıyı çevreleyen mitleri keşfetmeye devam eder. Buna örnek olarak verilebilecek, sarmal bir metinden oluşan erken dönem neon işlerinden birinde şöyle yazar: “Gerçek sanatçı, gizemli hakikatleri gün yüzüne çıkararak dünyaya yararlı olur.”